Περί μπάντας και άλλων “δαιμονίων”…
Η Καισαριανή είναι μια πόλη με τεράστια πολιτισμική κληρονομιά.
Είναι μια πόλη που ξεκίνησε να χτίζεται στους πρόποδες του Υμηττού από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας το 1923, στην πλειοψηφία τους από τη Σμύρνη και τα γύρω χωριά.
Η Σμύρνη ήταν το κέντρο του Μικρασιατικού κόσμου.
Ήταν κοσμοπολίτικη, με πολύ σημαντική εμπορική δραστηριότητα και εύπορους Έλληνες κατοίκους, ακόμη κι αν ανήκαν στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα.
Η γη ήταν εύφορη και η ευημερία της πόλης αγκάλιαζε το σύνολο των Ελλήνων.
Ήταν επίσης μια πόλη πολυπολιτισμική. Μια πόλη διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκειών που ζούσαν αρμονικά μεταξύ τους, χάρη στο υψηλό επίπεδο ζωής.
Αυτή η καταγωγή έχει τεράστια σημασία. Οι πρόσφυγες που ήρθαν από τη Σμύρνη ήταν άνθρωποι πολιτισμένοι. Η κοινωνική τους παιδεία είχε διαμορφωθεί από την ατμόσφαιρα της Σμύρνης. Ήταν άνθρωποι εξοικειωμένοι με την Ανατολίτικη κουζίνα, τη μουσική και τα ήθη, αλλά και με επιρροές από τις υπόλοιπες εθνικότητες που ζούσαν εκεί.
Οι Μικρασιάτες στην πλεοψηφία τους, δεν κατάφεραν να διασώσουν την περιουσία τους. Τράπηκαν σε άτακτη φυγή για να σώσουν τη ζωή τους.
Παρόλα αυτά, εκτός από τη φτώχεια και την ανέχεια που έφεραν μαζί τους μετά την Καταστροφή, έφεραν και την κοσμοπολίτικη αντίληψή τους και μια διαφορετική κουλτούρα από αυτή των Ελλαδιτών.
Αρχικά αντιμετώπισαν ρατσισμό από τους κατοίκους του Ελλαδικού χώρου, αλλά με τα χρόνια κατάφεραν όχι μόνο να τον αντιστρέψουν, αλλά και να κυριαρχήσουν πολιτισμικά.
Η μουσική έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή την μεταστροφή. Αρχικά στο περιθώριο και με ρίζες τα Σμυρναίικα τραγούδια, το ρεμπέτικο μπήκε σταδιακά στα ‘σαλόνια’ της Αθήνας, χάρη σε ταλαντούχους συνθέτες και ερμηνευτές.
Η νοσταλγία για τη μαγευτική ζωή της Σμύρνης και της Πόλης, ο πόνος για τις χαμένες πατρίδες, οι πικάντικες ιστορίες έρωτα και σαγηνευτικών γυναικών, η γοητεία της Ανατολής, κέρδισε τους υπόλοιπους Έλληνες, άνοιξε τους μουσικούς τους ορίζοντες και μέρη όπως η Καισαριανή αποτέλεσαν για δεκαετίες πυρήνες μουσικής πρωτοπορίας και πόλο έλξης για όλους τους Αθηναίους.
Η λίστα των ονομάτων των μουσικών προσωπικοτήτων που είτε γεννήθηκαν εδώ, είτε έκαναν το μουσικό τους πέρασμα από την πόλη μας, είτε εμπνεύστηκαν από αυτή είναι ατελείωτη και κυρίως προκαλεί ρίγη συγκίνησης και δέους.
Με γνωστότερο κέντρο διασκέδασης το «Χάραμα», που κυριάρχησε τη δεκαετία του ’70 ως το δημοφιλέστερο κέντρο δαισκέδασης σε όλη την Αθήνα, μουσικοσυνθέτες και ερμηνευτές τεράστιου βεληνεκούς παρήγαγαν μουσικό πολιτισμό και προσέφεραν στον κόσμο ιστορικές στιγμές:
Πάνος Γαβαλάς, Γιάννης Παπαϊωάνου, Βασίλης Τσιτσάνης, Σωτηρία Μπέλλου, Βίκυ Μοσχολιού, Γρηγόρης Μπιθικώτσης, Μαρίζα Κωχ, Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Τάνια Τσανακλίδου είναι μερικοί από αυτούς.
Η πόλη, χάρη στο «Χάραμα» απέκτησε μια αίγλη. Έγινε το επίκεντρο της διασκέδασης της πρωτεύουσας. Λαμπερά αστέρια του Ελληνικού κινηματογράφου, θεάτρου, αθλητισμού και τεχνών, από τον μεγάλο Γιάννη Τσαρούχη ως την Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την Τζένη Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Μίκυ Θεοδωράκη ήταν θαμώνες.
Κουτούκια και ταβέρνες, γνωστά σε όλη την Αθήνα, αποτελούσαν κρυφά ή και όχι τόσο κρυφά στέκια για πολλούς καλλιτέχνες. Η περίφημη ταβέρνα του Κιτσίνη ήταν σταθερό στέκι του Στέλιου Καζατζίδη και της Μαρινέλλας που έρχονταν να «τσιμπήσουν» μετά τη δουλειά και κατέληγαν να τραγουδούν «α καπέλα» προς τεράστια ευχαρίστηση των παρευρισκομένων…
Ιστορικές στιγμές της πόλης, όπως η εκτέλεση των 200 στο Σκοπευτήριο ενέπνευσαν τους Λευτέρη Παπαδόπουλο και Σταύρο Ξαρχάκο να συνθέσουν το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή».
Όπως ήταν φυσικό, με τη μουσική να αγκαλιάζει ολόκληρη την πόλη, εδώ γεννήθηκαν σπουδαία ταλέντα και φωνές με εμβληματικότερη μορφή την αοιδό και μουσικολόγο Δόμνα Σαμίου, χάρη στην οποία διασώζεται σήμερα τεράστιο κομμάτι της μουσικής παράδοσης ολόκληρης της χώρας.
Ερμηνευτές όπως ο Αντώνης Καλογιάννης, ο συνεχιστής της ρεμπέτικης παράδοσης Βαγγέλης Κορακάκης, αλλά και οι νεότεροι Χρήστος Δάντης και Θέμης Αδαμαντίδης αποτελούν συνέχεια της μουσικής κουλτούρας της πόλης μας.
Αυτή η μουσική κληρονομιά δεν εμφανίζεται σε όλες τις συνοικίες Μικρασιατών προσφύγων. Είναι ιδιαιτερότητα της Καισαριανής.
Η διατήρηση, η ανάδειξη, η αξιοποίηση και μεταλαμπάδευση αυτής της κληρονομίας δεν συνιστούν μόνο υποχρέωση μιας δημοτικής αρχής, αλλά και δικαίωμα των πολιτών της.
Για τα μέλη της παράταξής μας όλα αυτά αποτελούν μια βαθιά προσωπική ανάγκη. Συναισθηματική, καλλιτεχνική, υπαρξιακή.
Οι άνθρωποι που απαρτίζουν την παράταξη βιώνουν αυτή την κληρονομιά με τρόπο ουσιαστικό. Μεταξύ μας υπάρχουν υπέροχες φωνές που έχουν βιοποριστεί από το τραγούδι και η μουσική κληρονομιά της πόλης μας αποτελεί κομμάτι τους, καθώς και ταλαντούχοι μουσικοί με σπουδαία διαδρομή στα μουσικά δρώμενα της χώρας και βαθιά γνώση αυτής της κληρονομιάς.
Η ιδέα της μπάντας ήταν αποτέλεσμα μια σειράς συζητήσεων για το πως θα θεμελιώσουμε την προσπάθειά μας να υλοποιήσουμε την ανάγκη μας να γίνει η μουσική μας κληρονομία βίωμα όλης της πόλης.
Στο πρόγραμμά μας συμπεριλαμβάνονται μια σειρά από σχέδια και δράσεις σε αυτή την κατεύθυνση.
Σχεδιάζουμε την ίδρυση Ωδείου.
Προετοιμάζουμε την αναστήλωση του «Χαράματος» με στόχο να γίνει Μουσείο και Κέντρο Μελέτης της Ρεμπέτικης ιστορίας, πόλος έλξης μουσικών, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και τον κόσμο. Γιατί το ρεμπέτικο το μελετούν μουσικοί από ολόκληρο τον πλανήτη.
Το «Χάραμα» στον προαύλιο χώρο του μπορεί να φιλοξενεί Θερινό Φεστιβάλ Ρεμπέτικης Μουσικής, με μουσικούς από όλα τα μέρη της γης. Πρωτίστως όμως μπορεί να αποτελέσει ένα σημείο αναφοράς για τους νέους της πόλης.
Το «Χάραμα» σε συνάρτηση με το Ωδείο, θα συγκροτούν ένα πυρήνα υποδομών που θα προσφέρει τη δυνατότητα σε νέα ταλέντα να έχουν πρόσβαση στη μουσική γνώση.
Στα σχέδιά μας είναι επίσης η δημιουργία Μουσικών Συνόλων της πόλης. Γιατί γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει μόνο το Ρεμπέτικο στη μουσική ‘παλέτα’. Τα Μουσικά Σύνολα θα απευθύνονται σε νέους με διαφορετικές μουσικές προτιμήσεις και ενδιαφέροντα.
Η μπάντα λοιπόν και τα ‘δαιμόνια’ που σκόρπισε η πιθανή της εμφάνιση στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου περιέχει στον πυρήνα της τα βασικά στελέχη των Μουσικών Συνόλων που θέλουμε να στήσουμε. Και όχι, δεν θα κόστιζε 3.500 ευρώ. 1600 θα κόστιζε. Μικρό ποσό μπροστά στον τελικό στόχο. Το περσινό καρναβάλι κόστισε 14.000, χωρίς να αφήσει κάτι πίσω του…
Η παρουσία της μπάντας στην παρέλαση δεν θα αντικαθιστούσε τα σχολικά τύμπανα.
Θα λειτουργούσε συμπληρωματικά σε αυτά.
‘Ακομπανιαμέντο’, που λέμε και στη μουσική…
Δυστυχώς την ιδέα μας «καταβρόχθησαν» οι θεωρίες συνομωσίας.
Μπορεί κάποιοι να θεωρούν τα σχέδιά μας για την πόλη ‘μεγαλεπήβολα’.
Εμείς, όμως, ξέρουμε καλά KAI τί θέλουμε KAI πώς θα το καταφέρουμε.
Όσα κακόβουλα σχόλια και να ακουστούν, εμείς ήρθαμε για να κάνουμε έργο.
Και θα το κάνουμε, γιατί αυτή η πόλη είναι το σπίτι μας.